Ömer Seyfettin’in hayatı ve eserleri kısaca

24 Şubat 2021Son güncelleme: 24 Şubat 2021

Türk edebiyatının önde gelen hikaye yazarlarından Ömer Seyfettin, 11 Mart 1884 tarihinde Balıkesir’in Gönen ilçesinde dünyaya geldi. Mahalle mektebinde başladığı eğitimini Mekteb-i Osmaniye, Askeri Baytar Rüştiyesi, Edirne Askeri İdadisi ve Mekteb-i Harbiye-i Şahane’de sürdürdü. Piyade Asteğmen rütbesiyle mezun olduktan sonra bir süre orduda görev yaptı. Daha sonra ordudan ayrıldı ve kendisini tamamen edebiyat çalışmalarına verdi.

Edebiyata olan ilgisi Edirne’deki öğrencilik yıllarında başladı. Adını ilk kez “Mecmua-i Edebiye” adlı dergide yayımlanan şiirleriyle duyurdu. “Genç Kalemler” dergisinde kaleme aldığı “Yeni Lisan” başlıklı yazısı Milli Edebiyat’ın doğuşunu simgelemektedir.

Ömer Seyfettin, Balkan Savaşı’nın başlaması üzerine orduya çağrıldı. Yanya Kalesi’nde esir düştü. Yaklaşık 1 yıl süren esaretin ardından 1913 yılında İstanbul’a döndü. 1914 yılında edebiyat öğretmenliği yapmaya başladı. Aynı zamanda “Türk Sözü” dergisinin başyazarı oldu.

Ömer Seyfettin’in eserleri, “Yeni Mecmua”, “Türk Sözü”, “Diken”, “Yeni Dünya”, “Vakit” ve “Türk Kadını” gibi mecralarda okuyucuyla buluştu. Ömer Seyfettin, 6 Mart 1920 tarihinde hayata gözlerini yumdu.

Ömer Seyfettin’in edebi kişiliği

Dilde sadeleşmeyi savunan ünlü yazar, Milli Edebiyat’ın en önde gelen temsilcilerindendir. Eserlerinde şairanelikten uzak durmuş ve edebiyatsız edebiyat yapmayı amaçlamıştır. Hikayelerinde günlük konuşma dilini kullanmıştır. Tasvirden ziyade olaya önem vermiştir.